Pages

Radio Luxembourg RIP


W zeszły weekend działalność zakończyło warszawskie CBGB - Radio Luxembourg. W ciągu kilku ostatnich lat, przez scenę tego miejsca przytoczył się chyba wszystkie ważniejsze kapele hardocore/punk jakie znam. Sam z moim bandem graliśmy tu chyba z 5 razy. Choć biję się z myślami czy naprawdę jest mi szkoda tego miejsca, podczas gdy w Wawie powstało kilka innych zdecydowanie lepszych miejscówek na koncerty.

Klub miał swój specyficzny klimat. Mrocznie, zimno, średnio ładne barmanki, fatalne nagłośnienie i powietrze przesiąknięte zapachem wylanego piwa i tanich szlugów. Mimo tych wszystkich przeciwności, chodziło się tam, biło rekordy skoków ze sceny podczas występów Pain Runs Deep, tańczyło na afterparty. Kilka lat temu każdy wyjazd do Warszawy wiązał się z obowiązkowym odwiedzeniem tego miejsca.

Zdjęcie powyżej pochodzi z czasów, gdy koncerty robiła ekipa This is Warsaw wraz ze słynnym Meatball Mike'm. Podczas tego wieczoru, gdy na scenie grał Bane w klubie zabrakło miejsca. Jeden z fajniejszych wypadów do Warszawy ever. 

Soundtrack: Wisdom in Chains - The Ghost of Buddy

Jeff Hanneman (1964-2013)

Photography by Day19.com (Jeremy&Claire Weiss)

W ciągu ostatnich dni doszło do mnie kilka smutnych wiadomości z obozu Slayera. Najpierw Dave Lombardo ogłosił, że ma zamiar odejść z zespołu z powodów finansowych teraz kolejny cios. Wczoraj o 11 w Oakland zmarł na niewydolność wątroby Jeff Hanneman, gitarzysta Slayera oraz autor takich ponadczasowych kawałków jak Angel of Death czy South of Heaven.


Przyznam się szczerze, że zawsze miałem pecha do tego zespołu, nigdy nie widziałem ich na żywo. Zawsze na przeszkodzie stały jakieś mniej lub ważne powody, które potem jak życie pokazało nie były warte tego, aby nie móc zobaczyć bogów metalu na scenie.

Slayer był jednym z pierwszych bandów gitarowych, który zrobił na mnie kolosalne wrażenie. Po pierwszych dźwiękach Black Magic z kasety Live Undead odpalonych w walkmanie byłem w takim szoku, że o mało nie wpadłem pod nadjeżdżający tramwaj. Bez jaj jest coś diabelskiego w tej muzyce.

Za licealnych czasów pamiętam, że gdy wstawałem rano codziennie odpalałem Polonię1 do śniadania, zawsze obok wiadomości i powtórek seriali brazylijskich leciał klip Season in The Abyss. Czterech gości, piramidy, mrok i klimat jakiego nie znałem z produkcji, które leciały na Vivie Zwei. Dziwnie mocne to było.

Będąc nastolatkiem gdy zacząłem brzdękać co nieco na gitarze pożyczonej od dziadka pierwsze riffy, których próbowałem się uczyć pochodziły z płyty Raining Blood. Nie wiem czemu, ale nie miałem ochoty grać jak inni standardów z pizdowatych ballad Metalliki.

Ot takie refleksje.   


Soundtrack: Slayer - Angel of Death

 

All rights reserved. Don't use my pictures without permission.